1959
Αμπέλια Χαλκίδος Χειμώνας
Από το μεσημέρι ακούγαμε από μακριά τον τελάλη με το μεγάλο χωνί που φώναζε κάτι αλλά δεν ξέραμε τι. Έφτασε
και σε μας και καταλάβαμε ότι το βράδυ στις 6 στο κεντρικό παντοπωλείο που είχε μια μεγάλη αίθουσα
θα βλέπαμε καραγκιόζη.
Σπάνιο να δεις καραγκιόζη . Μια φορά το χρόνο και βάλε. Από τις 5.30 ήμασταν εκεί για να πιάσουμε καλή θέση,
εγώ και η γιαγιά μου. Πόσο αστείο μου φαινόταν.
Ήταν
όλα παράξενα , το σεντόνι το άσπρο , το φως πίσω από τις φιγούρες που δεν ήταν ηλεκτρικό αλλά ασετιλίνη και μύριζε
μυστήρια, η φωνή η παράξενη του καραγκιοζοπαίχτη , το κρύο , ο γυρισμός μες στο σκοτάδι από την αμπολή βλέποντας
τις σκιές των δένδρων της ελιάς να κούνιουνται από τον αέρα .
Το σπίτι φτωχικό αλλά
ζεστό από το μεγάλο αναμμένο τζάκι , ζεστό φαγητό και ο ύπνος μετά από το παραμύθι
θρίλερ της γιαγιάς .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου