1ο Δημοτικό Χαλκίδας - 1960

1960

Το 1ο Δημοτικό σχολείο της Χαλκίδας δεν ήταν μακριά από το σπίτι μας.

15 λεπτά ( Μόνο με τα πόδια, αυτοκίνητα δεν υπήρχαν )

Όταν είσαι μικρός σε πάνε οι μεγάλοι. Μετά μαθαίνεις.

Η κυρά Μαρία ήταν όλα τα χρόνια η επιστάτης. Αυτή τα έκανε όλα.

Καθάριζε τις τάξεις , την αυλή αλλά προπάντων μας πρόσεχε όλους.

Αυτή ήταν που κάθε πρωί, στις 9.30 , στο πρώτο διάλλειμα άναβε την φωτιά κάπου στην αυλή και έριχνε στο νερό το γάλα σε σκόνη. Μετά όλα τα παιδιά μπαίναμε στη σειρά , βγάζαμε το τενεκεδένιο ποτηράκι μας και η κυρά Μαρία μας το γέμιζε .

Αχνιζε και μερικές φορές έριχνε λίγο κακάο και γινόταν και ωραίο.

Αμπέλια Χαλκίδος Χειμώνας - 1959

1959

Αμπέλια Χαλκίδος Χειμώνας

Από το μεσημέρι ακούγαμε από μακριά τον τελάλη με το μεγάλο χωνί  που φώναζε κάτι αλλά δεν ξέραμε τι. Έφτασε και σε μας και καταλάβαμε ότι το βράδυ στις 6  στο κεντρικό παντοπωλείο που είχε μια μεγάλη αίθουσα θα βλέπαμε καραγκιόζη.

Σπάνιο να δεις καραγκιόζη . Μια φορά το χρόνο και βάλε. Από  τις 5.30 ήμασταν εκεί για να πιάσουμε καλή θέση, εγώ  και η γιαγιά μου. Πόσο αστείο μου φαινόταν.   Ήταν όλα παράξενα , το σεντόνι το άσπρο , το φως πίσω από τις φιγούρες  που δεν ήταν ηλεκτρικό αλλά ασετιλίνη και μύριζε μυστήρια, η φωνή η παράξενη του καραγκιοζοπαίχτη , το κρύο  , ο γυρισμός μες στο σκοτάδι από την αμπολή βλέποντας τις σκιές των δένδρων της ελιάς να κούνιουνται από τον αέρα .

Το σπίτι  φτωχικό αλλά ζεστό από το μεγάλο αναμμένο τζάκι , ζεστό φαγητό και ο ύπνος μετά από το παραμύθι θρίλερ της γιαγιάς .

Εν Αρχή Χαλκίδα

Εν Αρχή Χαλκίδα

Κάποιο βράδυ στις 18 Ιουνίου στα 1954 σε μια κεντρική διασταύρωση .

Έπειτα Αμπέλια η όπως ονομάζεται τώρα  Άγιος Νικόλαος  , Βασιλικό , και μετά σε διάφορα  μέρη της Ελλάδος όπως Αβάντας, Ωραίο της Ξάνθης, Αλεξανδρούπολη , και ξανά Αμπέλια και Χαλκίδα και Θεσσαλονίκη , Τορίνο και ξανά Θεσσαλονίκη και Αρναία και ξανά Θεσσαλονίκη