Καλοκαίρια Στ’ αμπέλια Χαλκίδος

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 60 για να πάς από τη Χαλκίδα στ’ Αμπέλια ( Σήμερα Άγιος Νικόλαος ) ήταν μία περιπέτεια. Έπαιρνες το αστικό από την αγορά της Χαλκίδος και πήγαινες μέχρι τον Άγιο Στέφανο. Μετά περίμενες το Υπεραστικό, μετά πολύ λίγα καθημερινά δρομολόγια και πήγαινες στη Λάμψακο , Αμπέλια , Δοκό , Βασιλικό και Λευκαντί  η την Ερέτρια.

Τα καλοκαίρια τα περνούσαμε στ’ Αμπέλια.

Εκεί είχαμε σπίτι με περίπου 5 στρέμματα αμπέλια και με αρκετά οπωροφόρα δένδρα ( ροδακινιές , βερικοκιές ,συκιές , κερασιές , βυσσινιές , καρυδιές , μουσμουλιές,αμυγδαλίες  και ροδιές). Τα Σταφύλια ήταν από αρκετές ποικιλίες . Το χαρακτηριστικό του κτήματος ήταν τα δυο πανύψηλα κυπαρίσσια  στην είσοδο και ο μεγάλος ευκάλυπτος ( που υπάρχουν ακόμα ). Κοντά στο πηγάδι υπήρχε μια τεράστια συκιά με καταπληκτικά μεγάλα γλυκά σύκα.Γύρο γύρο από το κτήμα είχαμε  πάρα πολλές ελιές.

Τον καιρό εκείνο τα καλοκαίρια ήταν αρκετά δροσερά εκεί. Το μόνο μειονέκτημα ήταν τα πραγματικά εκατομμύρια Τζιτζίκια που από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ μας τρέλαιναν. Θυμάμαι τα ξένοιαστα χρόνια που ο πατέρας μου έφευγε το πρωί με το ποδήλατο να πάει στην εργασία του, στο εργοστάσιο στη Λάμψακο και εμείς παίζαμε όλη μέρα κάτω από τη σκιά των δένδρων. Σχεδόν κάθε  μέρα, αργά το απόγευμα, ο πατέρας μου έβαζε μπρός το μοτέρ του Πηγαδιού και πότιζε τον λαχανόκηπο που είχαμε μπροστά από το σπίτι μας.

 Τα βράδια καθόμασταν στην αυλή , και βλέπαμε τα άπειρα αστέρια στον ουρανό και τον σχεδόν φωτισμένο από τις πυγολαμπίδες λαχανόκηπο, ακούγοντας διάφορες ιστορίες που μας έλεγε ο πατέρας μου από την παιδική του ηλικία στην Κρήτη .

Η παιδική κατασκήνωση Kinderland

Ιούνιος  1965

Από μέρες είχαμε μεγάλη προετοιμασία για την κατασκήνωση που θα πήγαινα . Δυο βαλίτσες γεμάτες με τον κατάλογο που μας είχαν δώσει.   Ήταν μία παρασκευή πρωί κάπου στην κεντρική πλατεία της Χαλκίδας η αναχώρηση  του Εκδρομικού  για την Kinderland την ιδιωτική παιδική κατασκήνωση στον Κάλαμο της Αττικής . Ήμασταν χαρούμενα όλα τα παιδιά. Ήμασταν τα παιδιά των εργαζομένων στην ΕΛΛΕΝΙΤ . Η εταιρία διέθεσε ένα μεγάλο ποσό για να στείλει τα παιδιά των εργαζομένων 10 ημέρες στην καλλίτερη για την εποχή κατασκήνωση. Ήταν η πρώτη φορά που έφευγα από το σπίτι γιαυτό ήμουν  λίγο στενοχωρημένος. Όμως την Κυριακή θα ερχόντουσαν όλοι οι γονείς για να μας επισκεφτούν.  Ξεκινήσαμε , πήγαμε μέχρι την Ερέτρια , περάσαμε με το Φέρυ απέναντι και μετά από περίπου 3 ώρες ήμασταν στην κατασκήνωση. Ήταν μεγάλη η χαρά μας γιατί εκεί το μέρος ήταν πολύ όμορφο . Για το πώς περάσαμε  όμως, θα αναφερθούμε μια άλλη φορά.

Ελληνικός Κινηματογράφος 1963

Χαλκίδα 1963. Πρόεδρος στο προσκοπείο ήταν ο Έλληνας από την Αίγυπτο , αδελφός γνωστού καλού ηθοποιού που μας άφησε πρόωρα, συνάδελφος με τον πατέρα μου σε Βιομηχανία της Περιοχής. Με συμπαθούσε πολύ. Ήμουν από τους πιο μικρούς Ναυτοπροσκόπους. Θυμάμαι ότι μου είχε δώσει πολλά γραμματόσημα αιγυπτιακά για την συλλογή μου. Κάθε Σάββατο βράδυ καλούσε πολλούς συναδέλφους και γινόταν προβολή Ελληνικής ταινίας στους χώρους του προσκοπείου. Είχαμε παρακολουθήσει πολλές ταινίες με τους γνωστούς πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής.

 

Σημερινή φωτογραφία  της περιοχής

Χαλκίδα 1966 (Βόλτα στην Παραλία)

Βόλτα στη παραλία αργά απόγευμα Κυριακής. Καλοκαίρι .Κόσμος πολύς. Τα καταστήματα στην παραλία όλα γεμάτα . Καθόμαστε στο Στρογγυλό ,  απέναντι από το ξενοδοχείο παλίρροια  και τρώμε την πάστα μας. Εμένα μου άρεσε η σοκολατίνα.

Από τη θάλασσα ακούγεται ο θόρυβος από τα γρι-γρι που φεύγουν για το ψάρεμα . Ένα μεγάλο ψαροκάικο μπροστά και πίσω του να είναι δεμένες  5 η 6 μικρές ψαρόβαρκες με την μεγάλη τη λάμπα αναμμένη , (το πυροφάνι )  στο πίσω μέρος τους . 

Από την απέναντι πλευρά της θάλασσας και προς το μέρος της γέφυρας  βλέπαμε τον φωταγωγημένο Κύκνο, το καραβάκι που έκανε τη διαδρομή προ Αιδηψό και Βόρειες Σποράδες . Πόσο μεγάλο καράβι  φαινόταν στο παιδικό μου βλέμμα!

Μια δυο φορές με αυτό είχε φύγει για τα λουτρά, σ την Αιδηψό,  ο παππούς μου , ο Ηγούμενος  από την Κρήτη μαζί με την αδελφή του, την μαμά του πατέρα μου.